English
xxxlniloxxxl guestbook (140) Sign guestbook
ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻯﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺛﻖ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺐ ﻛﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖﺑﺪﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﯿﺮﻭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﭘﯿﻮﻧﺪﻯ
ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺎﺩﺭﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻱ ﺭﻧﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﻲﺧﺸﮏ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺩﺷﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﮐﺒﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻱﺭﻭﺷﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰﺩ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖﺑﺮ ﻻﻟﻪ ﺳﺮﺥ ﺷﻔﻖ ﻣﻲ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥﻧﻮﺭ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺩﻭﺩ ﺷﺐ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﻳﺶﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻭﺣﺸﻲﻣﻲ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺷﮑﺪﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﻻﻻﻱﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﺍ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺮﻡﻧﺮﻣﮏ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎﻩ ﻣﻲ ﺭﻳﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥﺟﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﺑﺮﻱ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺳﭙﻬﺮﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻐﺪ ﻣﻲﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﮐﺎﺝ ﭘﻴﺮ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﺷﺎﻣﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﻱﺳﺮﺩ ﺍﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﻕﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺑﺮﺭﺥ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﻣﻦ
ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻪ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺩﮔﺮﺑﺎﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺪ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎﺩﻭ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺸﯿﺎﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺍﺷﮏ ﻣﻦ ﺭﻧﮓ ﺷﻔﻖ ﯾﺎﻓﺖ ﺯ ﺑﯽﻣﻬﺮﯼ ﯾﺎﺭ ﻃﺎﻟﻊ ﺑﯽﺷﻔﻘﺖ ﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﻟﯿﻠﯽ ﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪ ﺳﺤﺮ ﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺩﻝﺍﻓﮕﺎﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺳﺎﻗﯿﺎ! ﺟﺎﻡ ﻣِﯽﺍﻡ ﺩﻩ؛ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩ ﻏﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﻘﺶ ﺯﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻣﯿﻨﺎﯾﯽ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﭘﺮﮔﺎﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﻓﮑﺮ ﻋﺸﻖ، ﺁﺗﺶ ﻏﻢ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩ ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ
ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﻭﺍﻟﻌﺎﻓﯿﻪ ﻭ ﺍﻟﻨﺼﺮ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﺍﻋﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻬﺪﯾﻦ ﺑﯿﻦﯾﺪﯾﻪ ﺍﻣﯿﻦ ﭼﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﻪﯾﮏ ﻏﺮﻭﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ..... ﭼﻪ ﺑﻐﻀﻬﺎﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺭﺳﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ .....ﺧﻠﯿﻞ ﺁﺗﺸﯿﻦ ﺳﺨﻦ ؛ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﺖﺷﮑﻦ ..... ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﮓ ﻭﭼﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ...... ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﮐﻪﺧﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻧﻪ ؛ ﻭﻟﯽ ..... ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺪﻩ ﺍﯼﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ...... ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﻡ .....ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺒﺢ ؛ ﻇﻬﺮ ؛ ﻧﻪ ﻏﺮﻭﺏ ﺷﺪﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ / ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﺁﻧﺪﻝ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺼﻴﺒﻢ / ﺑﻬﺘﺮﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ . . . ﻭﻻﺩﺕﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ(ﻋﺞ) ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻮﺩﻣﺤﺮﺍﺑﻢ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ / ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺎﻧﺐﻛﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻗﺮﺁﻥ / ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱﺩﻭﺳﺖ . . . ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﻴﺎﻳﻲ / ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺧﺎﻙ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺎﮔﺬﺍﺭﻱ / ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﻜﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ . . . ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕﺳﺮﻣﺪﻱ / ﺍﻳﻤﻦ ﺷﻮﻱ ﺯﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﺯﻫﺮﺑﺪﻱ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﻦ ﺯﻋﻄﺮ ﮔﻞِ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ / ﺑﺎﺫﻛﺮ ﺳﺒﺰ ﻳﻚ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪﻱ . . . ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ ﺻﻠﻮﺍﺕ
دل که تنگ است کجا باید رفت؟ به درودشت ودمن؟ یابه باغ وگل و گلزار وچمن؟ یابه یک خلوت وتنهایی امن،دل که تنگ است کجا باید رفت؟ پیرفرزانه من بانگ برآورد که ان حرف نکوست،دل که تنگ است برو خانه دوست... شانه اش جایگه گریه تو،سخنش راه گشا،بوسه اش مرهم زخم دل توست عشق او چاره دلتنگی توست.. دل که تنگ است برو خانه دوست.. خانه اش خانه توست...�
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﮑﺘﻮﺏﺭﺍﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻝﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭ؛ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺩﺭﯾﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽﻟﺤﻈﺎﺕ؛ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﺴﺘﻪﺷﻮﺩ!ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ!!ﻭ ﯾﺎ ﻏﻢ ﺑﺒﯿﻨﺪ !!ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦﻭ ﺁﻧﭽﻪﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﻋﻄﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﻪﺍﻭﻋﻄﺎ ﮐﻦ)ﺁﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ )¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﺩﻝ ﻧﺸﯿﻨﺖ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺖ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﻣﯽﺷﻮﻡ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺩﺭﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺳﺎﺣﻞﻋﺸﻖ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﻡ* ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﺸﮏﻧﻔﺲ ﻏﺎﻟﯿﻪ ﺑﻮﯾﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻭﻡﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﮑﻮﯾﺖ ﯾﺎﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺥ ﺯﯾﺒﺎﺕﮐﻪ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﻝ ﻭﺍﻟﻪ ﻭﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪﺭﻭﯾﺖ* ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡﮔﻠﮕﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺥ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺪﺯﺩﯾﺪﻡ ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﻧﯿﺎﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻡ ﻣﻦ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺍﺯﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ* ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﻤﻊ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺯﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻤﯽ ﻋﺎﺷﻘﯽﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﯾﻮﺳﻒ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﻩﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﺁﻣﺪﻩﻧﻔﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻡ*! ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺐﺷﻤﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺠﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ‚ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ *
ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﯽ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﯾﻨﺴﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﺯ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﺸﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺻﺪﺍﻣﯽ ﺯﻥ...ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺨﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﺳﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻗﻘﻨﻮﺱ ﺷﻌﺮﻣﻦ...ﺳﺮﺩﯼ ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺗﺶ ﺑﻪﺟﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪﮔﻮﺵ ﻧﺴﭙﺮﺩﯼ...ﺣﺎﻻ ﻻﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﭘﺲ ﺧﻮﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﻗﺎﻧﻌﻢ ﺁﻥ ﺑﺨﺖ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ...ﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﯾﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽﮐﻦ...ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ...ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺁﺭﯼ...ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ :***ﺑﺨﻨﺪ ٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ******ﺑﺒﺨﺶ ٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪﻣﺴﮑﯿﻨﯽ******ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ
ﻧﺪﮔﯽ ، ﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﺁﯾﻪ ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﯼ ﺑﺮﮒﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ،ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺩﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺣﺲ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾﮏﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﯼ ﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﺎﮎﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﻓﻬﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳﻬﻢ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼﻭﺟﻮﺩﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ،ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸﻖ ،ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ ،ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ، ﺑﺮﮔﯿﺮﯾﻢﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳﻼﻣﯽﺑﮑﻨﯿﻢﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾﺮﺍﺳﺖﺳﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﺳﻬﻢ ﻧﻤﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢﻭﺯﻥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﻦ ، ﻭﺯﻥﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ،ﺷﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﭼﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ، ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦﻣﺎﺳﺖﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎ ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽﺳﺖﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،ﻗﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ ﺗﻮﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﺎ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺁﺷﻨﺎﺷﯽ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﺷﺪ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺍﺯﺵ ﺟﺪﺍ ﺷﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ ﯾﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺸﯿﻨﻪ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻪ ........................ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﮐﺒﻮﺩ ﯾﻪ ﻏﺮﯾﺐ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺟﻮﻧﻢ ﻭ ﺭﺑﻮﺩ ﮔﻞ ﯾﺎﺱ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻧﮕﺎﻡ ﻧﮑﻦ ﺍﻭﻥ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺧﻮﺩﺗﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ﺗﮑﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻢﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﺬﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺳﯿﺎﻫﯽﻭﻗﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﭼﮑﯿﺪﻡ ﺑﺮﺩﺭﯾﭽﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻄﺮﻩﻗﻄﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺑﺎﺻﻔﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﺩﺭﺩﻟﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡﺍﯼ ﺍﺑﺮ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﺸﻮﯾﯽﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﮐﺎﻓﺮ ﻋﺸﻘﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ ﮔﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ .... ﻧﻤﯿﮕﻢ ﺩﻟﻢ ﺍﺳﯿﺮﻩ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﻩ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻢ ﺍﮔﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ........ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯿﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻡ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺩﺍﺩﻡ .ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩﻡ .ﺩﻟﻢ ﺷﯿﺸﻪ .ﺩﻟﺶ ﺳﻨﮕﻪ .ﻭﺍﺳﻪ ﺳﻨﮕﻪ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﻪ ...... ﺍﺭﺍﻣﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ :ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﮔﺮﻡ ﺩﺍﺭﯼ ....... ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺍﻩ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ؟ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ! ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺩﻝ ﻭ ﺍﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭﺳﺖ ......
غروب غمناکی است ...
دلم بسیار هوای گریه دارد ...
دلتنگی هایم را نمی دانم چه کنم ...
به آسمان ابری هم که مینگرم از فراق تو می خواهد گریه کند ...
اما نمی بارد و می خواهد که دوری از یار را چون بغضی سنگین در خود نگه دارد ...
می گویم آسمان ببار تا من نیز ببارم و سبک شوم ...
می گوید برای عاشق دلداده سبک شدن چه معنی دارد؟!
می گویم ابر پاک!
گریه کن شاید غم را از دل هزار هزار گل نو رسیده بزدایی ...
می گوید گلی که غم در وجودش رخنه نکرده باشد که گل نیست ...
می گویم آسمان فریاد کن ...
بگذار مردمان شهر برق چشمان عاشق تو را ببینند ...
می گوید امروز دلم چنان گرفته است که نای فریاد ندارم ...
می گویم هوای باران دارم ... می گوید هوای یار دارم ...
می گویم هوای باریدن دارم ...
می گوید سر آن دارم که بغض دیرین را همچنان بسته نگه دارم ...
می گویم شعر وصل بخوان ................. می گوید وصل میسر نیست ...
مرا امروز شعر هجر خوش تر است ...
می گویم لااقل چند قطره ای چشمان مرا همراهی کن ...
می گوید امروز تنها گریه کن ...ستاره ها نهفتند در آسمان ابری ...
دلم گرفته نفسم ... هوای گریه دارم ...
هوای گریه دارم...
دنيا كه شروع شد زنجير نداشت خدا دنياي بي زنجير آفريد . آدم بود كه رنجير را ساخت و شيطان كمكش كرد . دل زنجير شد عشق زنجير شد و دنيا پر از رنجير شد و آدمها همه ديوانه زنجيري . خدا دنياي بي زنجير مي خواست نام دنياي بي زنجير اما بهشت است .
امتحان آدم همينجا بود دستان شيطان از زنجير پر بود . خدا گفت زنجيرت را پاره كن . شايد نام زنجير تو عشق است .
يك نفر زنجيرش را پاره كرد . نامش را مجنون گذاشتند . مجنون اما نه ديوانه بود و نه زنجيري . اين نام را شيطان بر او گذاشت . شيطان آدم را در زنجير مي خواست . ليلي مجنون را بي زنجير مي خواست . ليلي مي دانست خدا چه مي خواهد . ليلي كمك كرد تا مجنون زنجيرش را پاره كند . ليلي زنجير نبود ليلي نمي خواست زنجير باشد .
ليلي ماند زيرا ليلي نام ديگر آزادي است.
امتحان آدم همينجا بود دستان شيطان از زنجير پر بود . خدا گفت زنجيرت را پاره كن . شايد نام زنجير تو عشق است .
يك نفر زنجيرش را پاره كرد . نامش را مجنون گذاشتند . مجنون اما نه ديوانه بود و نه زنجيري . اين نام را شيطان بر او گذاشت . شيطان آدم را در زنجير مي خواست . ليلي مجنون را بي زنجير مي خواست . ليلي مي دانست خدا چه مي خواهد . ليلي كمك كرد تا مجنون زنجيرش را پاره كند . ليلي زنجير نبود ليلي نمي خواست زنجير باشد .
ليلي ماند زيرا ليلي نام ديگر آزادي است.
difficulties in your life don,t com to destory you...but to help you realize your hidden potential & power. Let difficulties know the you are difficult.
the happiest of people don,t necessrily have the best of every thing they just make the most of every thing that comes along their wayمشکلات زندگی برای نابود کردن تو نیامده...اما برای کمک به تو آمده تا پتانسیل و توان بالقوه ی تو را آشکار کند.به مشکلات نشان بده که تو سخت هستی
